Ιστορία της Σοσιοκρατίας

Η Σοσιοκρατία έχει μια μακρά ιστορία: Ο όρος προέρχεται από το λατινικό socio (κοινωνός) και το αρχαίο ελληνικό ρήμα κρατείν (κυβερνώ). Αρχικά τέθηκε σε κοινή χρήση από τον Γάλλο φιλόσοφο Auguste Comte τη δεκαετία του 1850. Η λέξη άρχισε να παίρνει τη σημερινή της σημασία τη δεκαετία του 1940 σε ένα σχολείο Κουάκερων στην Ολλανδία.

Οι ιδρυτές αυτού του σχολείου, ο Kees Boeke και η Betty Cadbury ήταν Κουάκεροι, εκπαιδευτικοί και ακτιβιστές της ειρήνης. Ο Boeke είδε τη Σοσιοκρατία ως μια μορφή διακυβέρνησης που προϋποθέτει την ισότητα των ατόμων. Αυτή η ισότητα δεν εκφράζεται με τον νόμο της δημοκρατίας «ένας άνθρωπος, μία ψήφος», αλλά με μια ομάδα ατόμων (κύκλο) που επιχειρηματολογούν μέχρι να ληφθεί μια απόφαση που είναι ικανοποιητική για καθένα από αυτά. Για να καταστήσει λειτουργικές τις αρχές της Σοσιοκρατίας, ο Boeke χρησιμοποίησε ένα σύστημα κύκλων για να οργανώσει τη λήψη αποφάσεων μέσα σε έναν μεγάλο οργανισμό. Το σχολείο ήταν μοναδικό στο ότι οι δάσκαλοι και οι μαθητές συμμετείχαν στη λήψη αποφάσεων σχετικά με τη λειτουργία του.

 Ένας από τους μαθητές αυτού του σχολείου, ο Gerard Endenburg, συνέχισε τις σπουδές του στη μηχανική, ανέπτυξε περαιτέρω και εφάρμοσε τις αρχές της Σοσιοκρατίας στην εταιρεία που ανέλαβε από τους γονείς του, την εταιρεία ηλεκτρολόγων μηχανικών Endenburg Elektrotechniek. Διατύπωσε τις τέσσερις βασικές αρχές όπως τις γνωρίζουμε σήμερα: την αρχή του κύκλου, τη διπλή σύνδεση, την ανοιχτή ψήφο και τη συναίνεση. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία μιας επίσημης οργανωτικής μεθόδου, που ονομάστηκε «Σοσιοκρατική Κυκλική Μέθοδος» (ΣΚΜ). Η ΣΚΜ αυτή τη στιγμή εφαρμόζεται στις ΗΠΑ, στον Καναδά, τη Βραζιλία, τη Γαλλία, το Βέλγιο, τη Μ. Βρετανία, την Αυστραλία, την Ελβετία, τη Γερμανία, την Αυστρία, την Ολλανδία, και από το 2021 στην Ελλάδα με την ίδρυση του Ελληνικού Κέντρου Σοσιοκρατίας (ΕλΚεΣο).